29 en 30 Juli The Pacific

De andere kant van the USA is gehaald, verder gaat niet. Oja, na een lekkere lazy rustdag. Wat doe je eigenlijk op een rustdag? Weinig. Dat is wat we deden. We sliepen uit, aten de koelkast leeg en namen heerlijke donuts. Rond de middag reden we in een geleende witte Toyota Camry naar downtown Salem. Salem is de hoofdstad van Oregon en is een leuke stad met best aardige gebouwen en veel winkels. Maar ook met de nodige zwervers. We lunchten in de stad, slenterde als gewone toeristen wat rond en gingen nog even naar de REI, een inspirerende kampeerwinkel. ’s Avonds kregen weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en daarna ging het kampvuur aan. We moesten nodig aan de S’mores. Deze Amerikaanse zoete lekkernij bestaat uit, boven het vuur verwarmde, marshmallows. Dit doe je tussen twee cream crackers tesamen met een plakje chocolade. De warme marshmallows doet de chocolade enigszins smelten. Best lekker!

“Jullie krijgen nu nog het beste gedeelte van jullie reis: De kust van Oregon”, aldus Steve de volgende morgen. Maar voordat het zover was reden we over de vluchtstrook van een drukke verkeersader. Niet bepaald het beste gedeelte. Naarmate we de kust naderden werd het frisser, maar ook mooier. We raakte van de drukke weg af en slingerde door de beboste heuvels. We begonnen door de dennegeur ook de oceaan te ruiken. Hoe verder naar de kust, hoe toeristiser. Vele vakantiehuizen, campings, restaurants en zo. Het waaide weer stevig. Zo stevig dat ik bijna uit ‘moin verskoninkie woei’. “We hebben toch nog kaas” zei Freek en zocht in de etenstas. Jammer, die lag naast een halve reep chocolade en een kiwi nog in de koelkast van Mary. 

Daar opeens doemde de Pacific (The Specific, volgens Steve) op. We reden een duin op. Het was gelukt: helemaal van de ene kant van the USA naar de ander gefietst. Te gek! Hoewel ik ook weer niet moest grienen. Wat nu? De fiets in de oceaan dumpen en een taxi pakken naar Portland of toch verder gaan. Het werd het laatste.

De kust was inderdaad bijzonder fraai. Rotsen, witte stranden en de branding tegen een achtergrond van de beboste heuvels. Het was wat mystiek door de lichte mist boven de koude oceaan.   

Wat krijg je in toeristische gebieden in een weekend in het hoogseizoen? Alle campings zitten dan VOL. Bij de derde mochten we toch op een achterafje blijven staan. Het werd hierdoor een latertje. Hadden we de afgelopen dagen de luxe van een verzorgde maaltijd en een warme douche gehad. Nu was het weer willemgoesprimitief.nl. Er moest weer gekookt worden op een scheve picknicktafel achter een boom, anders waaide de brander uit. Net voordat het donker werd was de Chili Con Carne door het keelgat gegleden. Freek waagde zich nog aan een zeer koude geïmproviseerde douche met gevulde bidons. Ik was tenminste een echte fietster: een viezerik. 

The Pacific is bereikt!

De voormalige spoorbrug over de Willamette river in Salem

vlnr: De driepotige hond Lucy, dochter Rebecca, Mary, Steve en Willem (op de foto ontbreekt zoon Will: die lag nog in bed)