#15 – Alle Trollen nog an toe

18 – 22 juli

Het Noors, Zweeds en Deens zijn talen die verwant zijn aan het Nederlands, Duits en Engels. Sommige woorden lijken op Nederlandse woorden, maar als een Noor begint te praten is er geen touw aan vast te knopen. Bij Zweeds denk ik overigens altijd aan de kok van de Muppet’s show: “Smurrie, de burdie…” Van een informatiebord of een andere Noorse tekst kan je best wat herkenbare woorden halen. Keuken is bijvoorbeeld kjøkken, fiets: sykkel en miljøstasjon: mileustation.

Trolleke
Noorwegen staat bekend als het land van de Trollen. Dit zijn mythische, grote maar vooral lelijke figuren, met grote puntige neuzen en uit de kluiten gewassen oren. Met zoveel overeenkomsten voelde ik meteen sympathie voor ze. Ze komen voor in sprookjes en volksverhalen en zijn te zien in de Efteling, Harry Potter of The Lord of the Rings. Ook zie je ze hier regelmatig in tuinen staan, net als bij ons de wansmakelijke tuinkabouters.

Wij reden, weliswaar zonder bepakking de Trollstigen (de Trollentrap) op. De goed te befietsen, super toeristische smalle weg van Åndalsnes naar Geiranger, met 11 haarspeldbochten en een stijgingspercentage van 9%. Het is een van de mooiste wegen van Noorwegen. Een colonne auto’s, bussen, campers, motoren en een enkele fietser kruipen de hele dag door omhoog. Onderweg de gave waterval; de Stigfossen passerend. Boven bij het uitzichtpunt heb je een prachtig uitzicht over de haarspeldbochten en het dal. We klommen nog iets verder door en belanden in een werkelijk schitterend ruig berglandschap. Met besneeuwde bergen en prachtige uitzichten. Het was er meteen een stuk rustiger. Enkelen waagden zich nog op ski’s.

Getting better
Een bekend Noors spreekwoord luidt: Hvis solen i tillegg er så rask, vil regnet innhente henne. Oftewel: Al is de zon ook nog zo snel, de regen achterhaald haar wel. De laatste dagen viel het reuze mee. Hoewel het bijna elke dag nog regende, werd het langzaam wat warmer en steeds beter. Toen de zon op een vroege morgen scheen, deden we samen met Eliot, een Zwitserse bikepacker, spontaan een vreugdedans.

Tussen Lesja en Vågåmo ligt een puist van 1200 meter. Je kunt kiezen om er omheen te fietsen langs een rivier of er overheen. Het werd het laatste. We zwoegen omhoog, langs het gravelpad, de Slådalsvegen op de eerste Teva-waardige dag (zonnig en boven de 20 graden) sinds weken en bevonden ons in irritant gezelschap. Zo’n honderd vliegen vergezellen ons tijdens de steile rit omhoog. Ze zaten overal. Lag het toch aan de Timotei Alpenweidebloemsem shampoo, die ik gisteravond in de campingdouche had gebruikt? Hoe dan ook, het was knap vervelend. Boven was het ook een soort Alpenweide, maar met minder bloemen. Een uitgestrekte kale ruige, hoogvlakte met gras, lage struiken, rotsen en zelfs wat sneeuw.

Niet mokken
Het is niet zo dat wij geen serieuze problemen ondervinden. Al een tijd zijn we niet te spreken over de praktische, lichte, stapelbare, maar kunststof GSI mokken. Reden: elke soort thee heeft dezelfde plastic smaak en koffie koelt snel af. Tijd dus voor een geïsoleerde, iets zwaardere, maar smakeloze rvs-mok. In Nederland in elke outdoorzaak te vinden, maar hier lastig te vinden of erg groot of te zwaar. We overwogen zelfs even om een schattige houten mok aan te schaffen. Na een zoektocht van weken, zijn we als een kind zo blij dat we ze hebben gevonden. Mijn moeder zong het vroeger al: “Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen…

Gezellig, weer regen…

Da’s lekker ‘s morgens uit de tent stappen

De ene troll is de ander niet

Nog negen haarspeldbochten te gaan

Stigfossen

Uitzichtpunt vanaf de Trollstigen

Een typisch Noors huis

En weer een waterval…

Over de hoogvlakte langs de Slådalsvegen

It’s a long way home