#18 – Toch nog Oslo

2 – 4 augustus

Wanneer de mensen in Noorwegen en ook Zweden elkaar begroeten is het niet hoi, hallo of hai, maar hé hé. We vergeten nogal eens de tweede hé.

Oslo
In Kongsberg lieten we ons boeltje staan op de geïmproviseerde zomercamping naast het sportcomplex en togen met de trein naar hartje Oslo. We waren vaker in de hoofdstad geweest en hoefden niet persé weer de highlights, ‘Olso in one day’ te zien. Hoewel, sommige zijn gewoon te bijzonder, daarom eerst maar ff een bakkie doen in het bijzonder fraaie Opera house, maar helaas bleek deze voor twee weken gesloten. Wel open was het enorme bakstenen raadhuis uit 1951. Een bijzonder statig gebouw. We keken binnen onze ogen uit naar de muurschilderingen, marmeren vloeren, stoffen en architectuur en heel verrassend on-Noors, het was gratis. De Nobelprijzen worden overigens vanuit dit raadhuis uitgereikt.

De foodhal Vippa in een oude loods aan de haven had gelukkig geen Noorse pap. We gingen ons wel te buiten aan lekkere Marokkaans gerechtjes en Thaise curry. Ook bezochten we een kleine tentoonstelling over Scandinavisch design in het architectmuseum. Het begon vanzelfsprekend te regenen en doken een Bakeri in. Een bakkerij met lekkernijen en prima koffie. Daar ontmoeten we ‘toevallig’ weer Nederlandse fietsers ut Emmen, die hier wachten dat hun fiets was gerepareerd. Onderweg hadden ze ook al een gescheurde velg gehad. Niet iets om naar uit te kijken.

Het zal niemand verbazen dat aan het einde van deze reis toch nog extra truitjes geshopt moest worden. Een deel van de dag ging verloren in diverse paskamers. De Rallervegen was het grand dessert, Olso de koffie toe met kersenbonbon.

The way back
Hoe verder we naar het zuiden fietsen hoe breder het dal en hoe minder hoog de bergen eromheen. Het wordt meer glooiend met veel landbouw en veeteelt, afgewisseld met bossen, maar ook met veel korte klimmetjes en afdalingen. Geen koe overigens buiten te bekennen, die zijn zeker bang om nat te worden. Graan, gras, uien, wortels en aardappelen worden veel verbouwd. De geur van de aardappelvelden doet me opnieuw sterk denken aan Langedijk en Dirkje Vijn, mijn eerste bazige bazin, toen ik op 11-jarige leeftijd ‘op het land’ ging werken. In het aardige Larvik bezochten we het standbeeld van haar bekendste inwoner: Thor Heyerdahl. De man die in de jaren vijftig met het zelfgebouwde vlot, de Kon-Tiki vanuit Peru naar het Paaseiland zeilde, om aan te tonen dat hun voorouders uit Zuid-Amerika kwamen. Ooit hadden we zijn museum in Oslo bezocht.

Yes, it’s over
Om na elf weken naar huis toe te gaan geeft een vreemd, dubbel gevoel. Het is natuurlijk fijn om familie, vrienden, buren, collega’s, kennissen (en verder iedereen die ik vergeten ben…) terug te zien, maar het is ook ‘teugenopzienderswerk’. We weten dat er thuis weer van alles moet gebeuren en dat de vrijheid voorbij is. Je gaat niet zomaar weer staan piesen langs de kant van de weg, al dan niet met plastuit. We hadden eigenlijk graag lekker naar huis gepeddeld.

Fika
Wie ons eventueel weer in levende lijve wil zien en zin heeft in vers gebakken Scandinavische wafels is van harte welkom op zondagmiddag 7 augustus vanaf 12.00 uur. Graag tot dan!


PS We zijn onderweg nog geïnterviewd voor de podcast van Fietskriebels over onze reis. Deze is hier te beluisteren.

Het raadhuis van Oslo

中國人也回來了

De haven van Oslo

Het Noors Nobel instituut

Oslo en de vele bloemen

Larvik

Een muurschildering van Thor Heyerdahl in Larvik

Advertentie