In de wisselvallige augustusmaand van 2019 reden we het huis uit om te beginnen aan een ‘Rondje België’. Een 1666 km lange afwisselende tocht langs de winderige Noordzeekust, door België, Noord-Frankrijk, Luxemburg en de Eifel in Duitsland.
Benieuwd hoe het ons is gegaan? Lees het verslag via de link 2019 De Groene valleienroute Veel inspiratie en leesplezier.
In juli reed ik, dit keer met vrouw en jongste zoon Thijs, over de Sverigeleden in het zonovergoten en warme Zweden. 1400 km door een fraai leeg landschap met bossen, meren, akkers, stranden en… muggen.
Wanneer je de avonturen wilt lezen kijk dan onder menu bij 2018 Zweden, de Sverigeleden.
Oja, oudste zoon Freek, met wie ik door the USA fietste, is met vriendin Rubin voor 4,5 maand(!) ook weer aan het fietsen geslagen. Ze toeren van Canada naar Los Angeles. Je kunt ze volgen via hun site: FreekenRubinopdefiets.
Veel leesplezier en inspiratie!
In de nieuwste editie van het outdoormagazine Oppad is mijn verhaal over de fietstocht geplaatst: TransAmerica Trail – fietsen dwars door de VS –. Best leuk?!
Kreeg een leuke foto doorgestuurd van het gastvrije Spoke’n hostel uit Mitchell, Oregon. Daar lezen twee Nederlandse fietsers Job en Joost mijn boek. Goede reis mannen!
Aan aandacht geen gebrek. Deze week stond ik met het boek in twee kranten; het Noordhollands Dagblad en Langedijk Centraal.
Beste bloglezers,
Het heeft even geduurd, maar met enige trots kan ik zeggen dat mijn boek: ‘Leven uit een fietstas –en het nog leuk vinden ook-‘ ter perse is gegaan. Een kartonnen doos vol boeken staat inmiddels in de gang.
Het 196 pagina’s dikke boekwerk is een verzameling van de blogs die ik tijdens mijn geweldige fietsreis heb geschreven, aangevuld met extra verhalen, veel foto’s en feiten. Maar ook praktische informatie over de Trans America Bike Trail, het verblijf en een heuse paklijst.
Op de bestelpagina kan je er een bestellen, van harte aanbevolen… Klik hier.
Daarnaast ben ik weer haast gewend aan het Hollandsche drukke leven. En ben druk bezig om dit blog te bundelen en uit te breiden tot een echt boek. Dat is een aardige klus, waar meer regenachtige zondagmiddagen voor nodig zijn dan ik dacht. Ik houd u op de hoogte!
Het regende zachtjes toen wij op het vliegveld stonden. Door een wereldwijde computerstoring bij Delta airlines waren al hun vluchten vertraagd of zelfs gecanceld. Het was net alsof de USA ons niet weg wilde laten gaan. Na drie uur vertraging steeg dan toch de Airbus 330 op van de natte startbaan. Na zo’n 10 uur vliegen sloten we onze geliefden op Schiphol weer in de armen. Een bijzonder moment. De drie maanden zaten er voor mij nu echt op en Freek was ruim 6 weken van de Nederlandse bodem weggeweest.
In het vliegtuig had ik mijn ogen gesloten en zag ik de beelden aan mij voorbij flitsen. The White House, de Appalachen in de regen, de vriendelijke Ozarks, de hitte en de vlaktes in Kansas, de schitterende passen in de Rockies, de prachtige kust van Oregon. Wat een geweldig, fascinerend en mooi land. Maar ook de bijzondere mensen: Andy, de man die een banaan met schil en al opat. Of John, die in zijn rolstoel zat na een zwaar ongeval en een al positiviteit uitstraalde. De nichten, de mede TransAm’ers waarmee we samen fietsten: Jan Hendrik, Michael, Rens, Kaley, Sharol en anderen. De gastvrijheid, vriendelijkheid en behulpzaamheid, maar ook soms de lompheid en kortzichtigheid van ‘de Amerikaan’.
Ik, en Freek ook(!), hebben zo genoten van deze fietsreis. Wat kan je toch met weinig zorgen, geld en spullen geweldige dingen zien en intens beleven. Drie maanden is een hele tijd, maar voor mij is het zo snel gegaan. Elke dag was weer anders, elke dag weer nieuwe mensen en indrukken.
Dit was het laatste blog, ga het missen. Ik ben nog niet eens door alle onderwerpen heen, er valt nog zoveel te schijven. We hebben gemerkt dat veel mensen met ons hebben meegeleefd en gebeden. Dat heeft ons goed gedaan. Dank hiervoor.
Er komt nog extra een pagina op deze site met ‘Tips & Tricks’ voor de echte die-hard die zich ook eens willen wagen aan een fietsavontuur.
Dan als laatste, voor alle bloglezers: Wie ons weer in levende lijve wil zien. We houden een Meet & Greet op donderdagavond 11 augustus vanaf 20:30 uur aan de Summercanal 18 In Pants on Longdike. Be there!
– Free drinks
– Free hamburger
Hoewel: Life is not measured bij the number of breaths we take, but by the places and moments that take our breath away.
Deze laatste twee dagen stonden in het teken van het afronden van de reis. De spullen moesten ‘omgepakt’ worden. Ook inpakspullen gekocht om de fiets (hopelijk) heel weer in Nederland te krijgen.
We bezochten downtown Portland. Het is een gezellige stad. Niet dat er veel bijzonders te zien is, maar er hangt een goede sfeer. Bij de rivier is een prettig park, waar een piano staat, waar spontaan mensen op gaan spelen. Er zijn optredens door de stad. De stad heeft ook een goed voetbalelftal: ‘The Portland Timbers’ en spelen meestal om kampioenschap van de USA. Dus voor hier geen kattepis. Het stadion is klein, maar ziet er knus uit. Voetbal heet hier overigens: soccer. Als je het hier over voetbal hebt, dan is het American football.
Er lopen veel jonge, hippe mensen, gays en lesbo’s die dat graag willen laten zien: “Ik had al een baard voordat het hip werd’. Ook zijn er billboards en stickers: “Keep Portland weird”. Maar er zijn ook veel daklozen in de stad. Je ziet veel tentjes, kartonnen dozen in parkjes en onder bruggen. Een groot probleem in de stad. Door de liberale opvattingen werkt dit als een soort magneet voor deze mensen. We merkten daarmee ook weer de keerzijde van de stad. Daklozen of niet, maar twee bidons werden van de fiets gestolen.
Fietser Rens ontmoeten we ook weer, na een paar weken. Hij vliegt dinsdag naar huis. We aten samen bij een goed lopend Mexicaans tentje, met bijpassende muziek en hadden een hoop te bepraten.
Het afscheidsdiner kregen we van Catharina en Keith aangeboden, die in Portland wonen en eerder naar huis kwamen vanuit het vakantiehuis in Manzanita. Ze pikten ons op bij ‘ons’ huis. We reden naar een steakhouse met zeer goede steak. Het tweede toetje bestond nog aan de tweede attractie van Oregon: Multnohma watervallen, net buiten Portland. Deze wilde we nog bezoeken, maar dit kostte te veel tijd op het fietsje. Daarnaast zagen we vanaf een uitzichtpunt ‘Portland by night’. Een waardig afscheid van deze stad. Nog een nachtje slapen en dan, dan weer terug naar huis.
Overigens, voor alle bloglezers: Wie ons weer in levende lijve wil zien. We houden een Meet & Greet op donderdagavond 11 augustus vanaf 20:30 uur aan de Summercanal 18 In Pants on Longdike. Be there!
– Free drinks
– Free hamburger
Voor vragen en antwoorden kijk op de speciale pagina!
