In juli reed ik, dit keer met vrouw en jongste zoon Thijs, over de Sverigeleden in het zonovergoten en warme Zweden. 1400 km door een fraai leeg landschap met bossen, meren, akkers, stranden en… muggen.
Wanneer je de avonturen wilt lezen kijk dan onder menu bij Andere fietsroutes.
Oja, oudste zoon Freek, met wie ik door the USA fietste, is met vriendin Rubin voor 4,5 maand(!) ook weer aan het fietsen geslagen. Ze toeren van Canada naar Los Angeles. Je kunt ze volgen via hun site: FreekenRubinopdefiets.
In de nieuwste editie van het outdoormagazine Oppad is mijn verhaal over de fietstocht geplaatst: TransAmerica Trail – fietsen dwars door de VS –. Best leuk?!
Kreeg een leuke foto doorgestuurd van het gastvrije Spoke’n hostel uit Mitchell, Oregon. Daar lezen twee Nederlandse fietsers Job en Joost mijn boek. Goede reis mannen!
Het heeft even geduurd, maar met enige trots kan ik zeggen dat mijn boek: ‘Leven uit een fietstas –en het nog leuk vinden ook-‘ ter perse is gegaan. Een kartonnen doos vol boeken staat inmiddels in de gang.
Het 196 pagina’s dikke boekwerk is een verzameling van de blogs die ik tijdens mijn geweldige fietsreis heb geschreven, aangevuld met extra verhalen, veel foto’s en feiten. Maar ook praktische informatie over de Trans America Bike Trail, het verblijf en een heuse paklijst.
Het buitensportblad OpPad heeft onlangs mijn fietsverhaal geplaatst op hun website. Klik hier voor het verhaal. OpPad is het buitensport blad dat ik met regelmaat lees. Boeiende verhalen over fietsen, wandelen, kanoën en veel natuur.
Daarnaast ben ik weer haast gewend aan het Hollandsche drukke leven. En ben druk bezig om dit blog te bundelen en uit te breiden tot een echt boek. Dat is een aardige klus, waar meer regenachtige zondagmiddagen voor nodig zijn dan ik dacht. Ik houd u op de hoogte!
Het regende zachtjes toen wij op het vliegveld stonden. Door een wereldwijde computerstoring bij Delta airlines waren al hun vluchten vertraagd of zelfs gecanceld. Het was net alsof de USA ons niet weg wilde laten gaan. Na drie uur vertraging steeg dan toch de Airbus 330 op van de natte startbaan. Na zo’n 10 uur vliegen sloten we onze geliefden op Schiphol weer in de armen. Een bijzonder moment. De drie maanden zaten er voor mij nu echt op en Freek was ruim 6 weken van de Nederlandse bodem weggeweest.
In het vliegtuig had ik mijn ogen gesloten en zag ik de beelden aan mij voorbij flitsen. The White House, de Appalachen in de regen, de vriendelijke Ozarks, de hitte en de vlaktes in Kansas, de schitterende passen in de Rockies, de prachtige kust van Oregon. Wat een geweldig, fascinerend en mooi land. Maar ook de bijzondere mensen: Andy, de man die een banaan met schil en al opat. Of John, die in zijn rolstoel zat na een zwaar ongeval en een al positiviteit uitstraalde. De nichten, de mede TransAm’ers waarmee we samen fietsten: Jan Hendrik, Michael, Rens, Kaley, Sharol en anderen. De gastvrijheid, vriendelijkheid en behulpzaamheid, maar ook soms de lompheid en kortzichtigheid van ‘de Amerikaan’.
Ik, en Freek ook(!), hebben zo genoten van deze fietsreis. Wat kan je toch met weinig zorgen, geld en spullen geweldige dingen zien en intens beleven. Drie maanden is een hele tijd, maar voor mij is het zo snel gegaan. Elke dag was weer anders, elke dag weer nieuwe mensen en indrukken.
Dit was het laatste blog, ga het missen. Ik ben nog niet eens door alle onderwerpen heen, er valt nog zoveel te schijven. We hebben gemerkt dat veel mensen met ons hebben meegeleefd en gebeden. Dat heeft ons goed gedaan. Dank hiervoor.
Er komt nog extra een pagina op deze site met ‘Tips & Tricks’ voor de echte die-hard die zich ook eens willen wagen aan een fietsavontuur.
Dan als laatste, voor alle bloglezers: Wie ons weer in levende lijve wil zien. We houden een Meet & Greet op donderdagavond 11 augustus vanaf 20:30 uur aan de Summercanal 18 In Pants on Longdike. Be there! – Free drinks – Free hamburger
Hoewel: Life is not measured bij the number of breaths we take, but by the places and moments that take our breathaway.
