#17 – Het grand dessert

29 juli – 1 augustus

Noorwegen kent de Nasjonal sykkelrutes, oftewel de nationale doorgaande fietsroutes. Ze worden aangeduid met een nummer en zijn bewegwijzerd, maar er ontbreekt wel eens een bordje en de digitale versie, waar we gebruik van maken klopt niet geheel met de bordjes. Kortom, het is wel eens puzzelen. Wij maken na Trondheim een combinatie van deze fietsroutes. Ondanks deze fietsroutes rijdt je toch regelmatig op de doorgaande wegen met veel verkeer. Het kan ook bijna niet anders, want zoveel wegen zijn hier niet. Niet altijd prettig, maar de automobilisten houden goed rekening met fietsers. Vanaf Geilo volgen we de nr. 5 richting het zuiden.

Stavkirke
De oude houten staafkerk komt in het zuiden van Noorwegen regelmatig voor. We hebben er al een paar gezien. Ze stammen vaak rond 1100, nadat de inmiddels bekende St Olav de natie bekeerde tot het christendom. De meesten zijn vrij eenvoudig, maar sommigen zijn rijk versierd met houtsnijwerk en binnen met geschilderde taferelen. De toren heeft geen klokken, die bevinden zich vaak in een aparte klokkentoren.
De kerken zijn van de Noorse kerk, de algemene kerk van Noorwegen. Deze kerkstroming is Luthers en lijkt sterk op de katholieke kerk, al is het minder uitbundig.

Rallarvegen
We hadden nog tijd voor het ‘grand dessert’ van deze reis, één van de hoogtepunten. Een gravel fietsroute van 82 km tussen Haugastøl en Flåm door de bergen over een pad wat ooit werd gebruikt om de spoorlijn over de hoogvlaktes tussen Oslo en Bergen aan te leggen. In ons vorig Interrailleven, zoals eerder geschreven, reden we met de trein naar Bergen (en weer terug) en waren onder de indruk. Het wordt niet voor niets beschouwd als een van de mooiste treinreizen van Europa. Op de fiets maakt het landschap nog meer indruk. Gletsjers, bergmeren met ijs, de ruigte, watervallen en de uitzichten zijn fenomenaal. Het hoogste punt is 1343 m, waarbij je een aantal keer de fiets door de sneeuw moet voortduwen. Het is een populaire fietstocht voor ‘sportievelingen’ met (elektrische) mountainbikes. Het weer was ook nog eens prachtig.

Onderweg spraken we Erik, een stoere Scheveningse fietser met camouflagejack, die naar Kristiansand was gezeild (ook leuk!) en daarna aan een fietstocht was begonnen. Hij sliep tijdens zijn fietstocht in zijn hangmat of Bivi-bag. Dit laatste is een waterdichte zak om je slaapzak, waarmee je overal buiten kunt liggen. Hij wist nog niet hoe hij ging fietsen, maar hij moest in ieder geval ergens eind augustus in Stockholm zijn voor een bruiloft.

Het eindpunt Flåm beneden aan het Sognefjord is een toeristisch stadje, waar regelmatig een cruiseschip met duizenden toeristen aanmeert, vandaar de vele souvenirwinkels.

De volgende dag namen we heel relaxt de bekende Flåmbana terug, een zeer steil toeristentreintje met fraaie uitzichten en stops om foto’s te maken. Vanaf het fjord gaat het naar Myrdal op 864 m en sluit aan op de doorgaande spoorlijn naar Oslo, waar we heen langs fietsten. In Geilo stapten we weer vrolijk uit en vervolgden de tocht waar we twee dagen geleden waren gebleven. Wat een heerlijk toetje!

Het is toch jammer dat het ‘s avonds steeds weer wat eerder donker wordt. We waren er aangewend geraakt dat het de hele nacht licht blijft. Nu moet rond half elf alweer het hoofdlampje gebruikt worden. Gelukkig maar, dan hebben we dit item toch niet voor niets meegenomen.

Langs de Rallarvegen

Het Songefjord bij Flåm

Daar kan de NS nog een puntje aan zuigen

Stavkirk van Nøre