11 juni Trump, the Clown

Jan Hendrik en ik besloten om weer onze eigen weg te gaan. Hij wilde laat starten en ik sta liever eerder op om wat eerder aan te komen. De dagen hiervoor hadden we, volgens het Hollandse poldermodel, de starttijd aangepast. Ook wilde hij de Formule 1 training ergens bekijken. Het was echt gezellig geweest, maar ja zo gaat dat.

De wind wakkerde stevig aan toen ik over de brede en drukke weg kilometers rechtdoor reed. Een soort hete föhn met windkracht 5. Ik kreeg er bijna krullen van. Het landschap veranderde. Het graan en de mais ging langzaam over in prairie. Het vee graasde en het werd kaler en leger. Wel bleef het licht glooien. Hele stukken waren vals plat. Het leek net plat, maar ging toch stiekem langzaam omhoog. Zo af en toe stond er een boerderij.

Ik ontmoette twee Amerikaanse licht bepakte fietsers. Ze waren op weg naar San Diego in California en moesten daar over 3 weken zijn. Ik kon de laatste 3 mijl mooi even bij ze aanpikken.

Na de afslag bij Rosalia kreeg ik meer voor de wind. Ik stopte bij een onoogelijk restaurantje/winkeltje en raakte aan de praat over de Amerikaanse politiek met de oudere eigenaresse, die tevens nog 80 koeien bezat. Ze schaamde zich voor die ‘clown’ van een Trump. De wereld lacht ons uit, zei ze.Met zijn idiote uitspraken. Hij heeft niet eens een plan voor dit land. Als men er naar vraagt. Zegt ‘ie : “Dat ga je wel zien als ik president ben!”  Ook had ze kritiek op de ambtstermijnen van de senatoren. Dt moet ook maximaal 8 jaar worden. Er is er een van in de 90! Die kan niets meer. De middleclass is verdwenen na de crisis en dat geeft een hoop problemen. Je bent of rijk of arm in dit land.

Ik fietste weer door en kwam Jan Hendrik weer tegen. We fietsen nog een tijdje met elkaar mee. Hij besloot aan het einde van de middag nog 60 km door de gaan. Om morgen de Formule 1 race te kunnen zien in een stad. Ik vond het na 100 km in deze hitte en wind (weer over de 30 graden) wel welletjes. Ging in het dorpsparkje staan. 
Een familie was net hun picknickspullen aan het opruimen. De lollige opa kwam op mij af met twee stukjes kip en een appel. Hij vertelde dat hij zijn kleinkinderen wilde heensturen. Als ik de twee vragen met “Ja” had beantwoord mocht ik het eten hebben. De eerste vraag was: Ben je christen? En de tweede: Kom je uit Nebraska? Ik begreep wel dat die kinderen daar weinig trek in hadden. Ondanks het feit dat ik uit Nederland kwam mocht ik toch de kip opeten. “Nederland, maar wacht eens even” Hij riep zijn schoonzoon: “Jou voorouders komen toch uit Nederland?”. “Uit Noorwegen” zei de schoonzoon. Hij en ook de rest van de familie kwam er even gezellig bij staan. Ze moesten straks naar een groots buiten optreden van een symfonie-orkest. Er kwamen wel 7000 toeschouwers. De familie vertrok en de kip smaakte prima.