#8 – Steeds dichterbij

12 – 17 juni.

De grote Europese camper- en caravantrek naar het noorden is goed op gang gekomen. Velen passeren ons onderweg. Scandinavië is met uitstek geschikt voor de rijdende huizen. Bijna overal kan je zonder problemen overnachten in de geweldige natuur en wat kan je gebeuren met een kistje Eigenheimers in de berging. Motorrijders zijn ook van mening dat je zeker een keer in je leven naar de Noordkaap moet zijn gereden.

Niet te missen
Muskieten, we hebben ze lang gemist, maar opeens zijn ze er en in grote getalen. Als het wat warmer is en de wind valt weg, komen ze opeens uit het niets aanvliegen. Waar vandaan weet niemand en waar ze naar toe gaan is voor de wetenschap nog steeds een raadsel.

In een autootje
Opgeknapte Amerikaanse auto’s uit de jaren vijftig zijn populair in de Zweedse stadjes. De bestuurder, altijd een man, rijdt trots telkens hetzelfde rondje door de stad, met zijn slurpende slee: ”Kijk mij nou eens!” Toen ik bij een supermarkt een kwartiertje stond te wachten, reed er iemand zeker vier keer voorbij, het gaspedaal met het ritme van de muziek indrukkend.

Lapland
Het is 4 graden en het regent licht. We fietsen de camping af en voelen de stevige, koude noordenwind in ons gezicht blazen. Toch maar de regenpakken aan. Het landschap is opmerkelijk verandert nu we in Finland zijn. De dennenbossen zijn verdwenen en vervangen door berkenboompjes, die er meer uitzien als struiken. Een prachtig weids uitzicht over de glooiende groene toendra met meertjes. We verwachten kuddes rendieren, maar die houden zich schuil. Af en toe ligt er een dood naast de weg, dat krijg je ervan als zebrapaden ontbreken. In Finland is het ongemerkt een uurtje later geworden, gelukkig krijgen we die in Noorwegen weer terug. Kan je in het Zweeds of Noors woorden herkennen, van Fins valt echt geen suklaa te maken.

Noordkaapfietsers
We komen nu meerdere Noordkaapfietsers tegen, waarmee we een aantal dagen ‘s avonds gezellig op dezelfde camping belanden. Het bonte gezelschap bestaat uit het gepensioneerde vrolijke Franse duo Thierry (alias captain Cousteau) en Jean-Luc, Martin, de Duitse fietser uit het vorige schrijfsel en Marja ontfermt zich als een moeder over de 25 jarige ski-leraar Quinten, een sportieve Franse bikepacker. Hij vindt het weer fijn om echte mensen te spreken na dagenlang alleen grote afstanden te hebben gefietst en wild te hebben gekampeerd.

Urbi et Urpo
De camping in Vittangi blijkt gesloten. We mogen wel bij het voetbalveld midden in het dorp staan. Terwijl we de muskieten van ons af proberen te houden komt Urpo aangereden met zijn felgekleurde Nederlandse velomobiel; de banaan. De praatgrage milieuactivist fietste in 2015 naar Parijs voor de klimaattop. Marja en ik werden uitgenodigd om bij hem en zijn vrouw te slapen. Het huisje had meer weg van een rommelige bibliotheek. We rolden de matjes in de tv-hoek uit. Het werd een latertje. Ik belandde met de gastheer en een 0.0 biertje in zijn eigen houtgestookte sauna. Gesprekstof genoeg. Zo kwam ik aan de weet dat het dorp fel gekant is tegen de aanleg van een grafietmijn, die volgens Urpo de beide rivieren gaat vervuilen. Ook de bouw van de kerncentrale net over de grens in Finland is door Zweden met succes gestaakt. Daarnaast worden de oude gebouwen, inclusief de kathedraal in de mijnstad Kiruna verplaatst vanwege de uitbreiding van de mijn. Zo zie je maar, ook in Zweden is niet alles pais en vree.

Thuis
Meer dan 35 jaar geleden treinden we door Scandinavië met een Interrailkaart op zak. We werden op slag verliefd op de houten huizen. Onze droom werd gerealiseerd toen we 22 jaar geleden onze eigen houten woning bouwden. Het voelt daarom toch een beetje als thuiskomen. Voor de liefhebber volgt onderin een korte foto-impressie van enkele huizen.

De Noorkaapfietsers

Een stuwmeer

Oude Amerikaanse auto’s in de stad

Urpo met zijn velomobiel

Een Finse tipi

Badmeester wordt ik al bruin?

De midzomernachtzon

Huis 1: Rood

Huis 2: Wit

Huis 3: Geel